EMDR es una técnica muy eficaz y está científicamente probada en la mayoría de los problemas psicológicos. Sólo debe ser utilizada por profesionales titulados y con experiencia probada. Todos los profesionales del Equipo de Psicólogos de CENTRUM están titulados en EMDR y tienen amplia experiencia en su utilización en psicoterapia. Terapia grupowa ma być laboratorium do doświadczania siebie w relacji z innymi i aby w bezpiecznej i wspierającej atmosferze uczyć się nowych zdrowych zachowań. Będziemy wspólnie zastanawiać się jakie tryby schematów przeszkadzają w codziennym funkcjonowaniu i jak konstruktywnie i dojrzale zadbać o nasze wewnętrzne dziecko w 8 lipca, 2022. Terapia środowiskowa polega na kompleksowej pomocy pacjentom z zaburzeniami psychicznymi i emocjonalnymi. Nie zajmuje się jedynie pacjentem, ale skupia się również na jego środowisku społecznym – jego rodzinie, społeczności, w której funkcjonuje. Istotne jest to, że terapeuta środowiskowy jest stale dostępny dla W Poradni Konwaliowa przyjmuje lekarz gastrolog dziecięcy dr n.med. Andrea Horvath, Pomagamy dzieciom cierpiącym na choroby przewodu pokarmowego i jamy brzusznej. Ich leczenie wymaga zaangażowania specjalisty gastrologa – pediatry. Oferujemy leczenie i poradnictwo między innymi w zakresie: alergie na pokarmy. refluks żołądkowo-przełykowy. L'EMDR - acronimo di Eye Movement Desensitization and Reprocessing - o desensibilizzazione e rielaborazione attraverso i movimenti oculari, è un particolare tipo di approccio terapeutico scoperto dalla ricercatrice americana Francine Shapiro nel 1989 e presentato nel 1990. Esso viene impiegato per il trattamento di traumi e stress psicologici O EMDR é uma técnica terapêutica recente no tratamento psicológico, mas que tem vindo a ser cada vez mais falada e difundida.Considerando as suas aplicações e a eficácia que tem demonstrado ter, é importante que esteja disponível mais informação, e informação clara e percetível, sobre esta técnica terapêutica, para que as pessoas saibam em que consiste o EMDR e possam . Witam, metoda EMDR przynosi najlepsze i najbardziej efektywne zmiany (czyt. poprawę), rzeczywiście wówczas, jeśli zastosuje się ją aby poradzić sobie z traumatycznymi wspomnieniami i ich skutkami. Ale najnowsze badania i moje własne doświadczenia w stosowaniu EMDR mówią, że może być również stosowana w innych zaburzeniach, zwłaszcza opartych na lęku (lęk napadowy, depresja). Proszę zajrzeć na stronę , polskiego towarzystwa EMDR, znajdują się tam artykuły i komentarze mówiące o tej metodzie, jak również linki do stron zagranicznych. Pozdrawiam Beata Jaszczak EMDR EMDR (ang. Eye Movement Desensitization and Reprocessing, nazwa tłumaczona najczęściej na język polski jako „terapia odwrażliwiania za pomocą ruchu gałek ocznych”) uznano za jedną z najprężniej rozwijających się współcześnie form psychoterapii. Jest to kompleksowe, przebadane naukowo podejście, integrujące elementy różnych szkół terapeutycznych. DLA KOGO Terapia EMDR stosowana była początkowo głównie w leczeniu zespołu stresu pourazowego (PTSD), z czasem badania potwierdziły jednak jej skuteczność w znacznie szerszym zakresie leczenia zaburzeń o podłożu lękowym, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, a nawet w przypadku depresji. Od lat metodę tą stosuje się z powodzeniem w leczeniu psychologicznych traum, wynikających z różnego rodzaju trudnych doświadczeń tj. przemocy fizycznej lub psychicznej, zaniedbania, molestowania seksualnego, gwałtu, wypadków drogowych, klęsk żywiołowych, bycia świadkiem czyjejś śmierci lub towarzyszenie bliskim w chorobie itp. EMDR okazała się być również skuteczną metodą w leczeniu drobnych urazów psychicznych których wspominanie, mimo iż nie wywołuje tak ciężkich objawów jak w przypadku PTSD, wiąże się z bólem i cierpieniem psychicznym. Doskonałe efekty terapia przynosi w pracy ze służbami mundurowymi i ratunkowymi, czyli osobami które z racji wykonywanego zawodu poddawane są niezmiennie trudnym, obciążającym psychicznie sytuacjom. DZIAŁANIE EMDR Kiedy bierzemy udział w szczególnie bolesnym dla nas doświadczeniu, intensywność przeżywanych w tym czasie emocji jest na tyle wysoka, że mózg nie jest w stanie przetwarzać informacji, tak jak robi to w normalnych warunkach. Pamięć traumatycznego wydarzenia, wraz ze wszystkimi jego elementami (obrazami, dźwiękami, uczuciami, myślami itp.) zostaje więc „zamrożona” w sieciach neuronalnych w oryginalnej, nieprzetworzonej formie, przez co uaktywnia się niestety w najmniej oczekiwanych dla nas momentach. Dzieje się tak najczęściej w okolicznościach, w których neutralne, zupełnie niegroźne bodźce zewnętrzne, mózg zaczyna kojarzyć z traumatycznym wydarzeniem – może to być np. podobne miejsce, zapach czy barwa głosu. Wykorzystanie stymulacji bilateralnej (za pomocą ruchu gałek ocznych, tappingu lub stymulacji dźwiękowej) jako jednej z części ośmiofazowego protokołu EMDR, prowadzi do „rozmrożenia” niedostępnej dla nas części pamięci dotyczącej danego wydarzenia. Stymulacja aktywizuje spoidło wielkie mózgu, uruchomiając w ten sposób system przetwarzania informacji, a cały proces prowadzi w konsekwencji do wydobycia wszystkich niedostępnych „danych”, przetworzenia ich oraz zintegrowania z naszą wiedzą o sobie i o świecie w bezpieczny sposób. EMDR daje możliwość skutecznego zintegrowania urazu w naszej świadomości i przeorganizowania go w taki sposób, aby traumatyczne wydarzenie stało się już tylko elementem z przeszłości, „rozdziałem zamkniętym”, a jego wspomnienie nie zakłócało już więcej codziennego funkcjonowania. Metoda ta, użyta w ramach interwencji kryzysowej często skutecznie zapobiega powstaniu zespołu stresu pourazowego, chroniąc tym samym przed dezorganizacją naszego życia. O EMDR: EMDR w psychozie: wskazówki odnośnie konceptualizacji przypadku i leczenia. [streszczenie artykułu, część 1] EMDR in Psychosis: Guidelines for Conceptualization and Treatment Journal of EMDR Practice and Research, Volume 7, Number 4, 2013 David P. G. Van den Berg; M. Van der Vleugel; Anton B. P. Staring; Paul A. J. De Bont; Ad De Jongh Istotna część klientów z psychozą doświadczyła w swoim życiu traumy dziecięcej i cierpi z powodu współchorobowości zespołu stresu pourazowego. Badania wskazują, że trudne doświadczenia wczesnodziecięce odgrywają istotną rolę (pośrednio i bezpośrednio) w pojawieniu się i utrzymywaniu objawów psychotycznych. Podejście dwóch metod w konceptualizacji EMDR i wyniki ostatnich badań odnośnie przetwarzania obrazów związanych z traumą wpasowują się w dotychczasowe poznawcze modele wyjaśniające psychozę. Artykuł przedstawia kilka wstępnych zaleceń odnośnie konceptualizacji terapii EMDR w psychozie, które oparte są zarówno na przesłankach teoretycznych, jak i klinicznym doświadczeniu i zostały zilustrowane opisami przypadków. Opisano kilka przeszkód jakie można napotkać w leczeniu za pomocą EMDR i terapeutyczne rozwiązania dla nich. EMDR w psychozie można łączyć z innymi standardowymi interwencjami jak farmakoterapia lub terapia poznawczo-behawioralna. Znaczna część pacjentów z psychozą, bo aż 10-30% lub nawet więcej, cierpi z powodu współwystępujących objawów stresu pourazowego. Choć prac oceniających skuteczność EMDR w takich sytuacjach jest niewiele, to te, które są dostępne wskazują, że zastosowanie EMDR powodowało spadek nasilenia objawów lękowych i depresyjnych, poprawę samooceny, a w jednym z badań zmniejszenie nasilenia halucynacji. Zaleca się łączenie EMDR z innymi metodami leczenia ze względu na złożoną naturę psychozy. Rozmawianie o traumie w przypadku psychozy Osoby z poważną chorobą psychiczną (Severe Mental Illness, SMI) zwykle chcą opowiedzieć o swoich doświadczeniach urazowych. W kontraście do tego, klinicyści obawiają się zwykle, że spowoduje to pogorszenie stanu psychicznego. Ta „hipoteza szkodliwości” została obalona w badaniach interwencyjnych, a ponadto wykazano, że pacjenci z psychozą dobrze radzą sobie z wywiadem dotyczącym dowiadczeń urazowych. Ujawnienie traumy i trudnych doświadczeń może powodować wzburzenie u każdego, nie tylko u pacjentów z psychozą. Wymaga to od terapeuty podejścia empatycznego, ale zorientowanego na cel. Cierpienie związane z omawianiem doświadczeń urazowych jest zwykle przejściowe, natomiast ciężar poruszania się przez życie z utrzymującymi się objawami PTSD jest wielokrotnie poważniejszy, gdyż powoduje wzajemne wzmacniania się objawów PTSD i psychozy. Wskazania do EMDR w psychozie: EMDR wskazane jest , gdy objawy PTSD towarzyszą objawom psychozy;EMDR wskazane jest również w leczeniu objawów wytwórczych nawiązujących bezpośrednio do wcześniejszych urazowych doświadczeń, np. w przypadku paranoi, która rozwija się bezpośrednio po fizycznej napaści lub w przypadku głosów, które nawiązują do traumy;Zastosowanie EMDR jest wskazane również, gdy życiowe doświadczenia wpływają pośrednio na psychozę poprzez podstawowe przekonania na temat siebie, innych i świata. Na przykład, ktoś nad kim znęcano się w szkole spodziewa się negatywnych zachowań ze strony innych ludzi i w późniejszym czasie rozwijają się u niego urojenia paranoiczne; albo też wykazano, że niska samoocena wpływa na sposób reagowania na obraźliwe głosy; EMDR może też być zastosowane do przetworzenia negatywnych, nierealistycznych i lękowych wyobrażeń dotyczących przeszłości lub też negatywnych wyobrażeń związanych z psychozą (doświadczeniami psychotycznymi). Model dwóch metod Podejście dwóch metod ma na celu pomóc terapeucie w konceptualizacji przypadku i sformułowanie hipotez odnośnie tego, jakie cele pracy (target) mają zasadnicze znaczenie dla zmniejszenie nasilenia objawu. Innymi słowy, jest to procedura mająca na celu wybranie wspomnienia do przetwarzania za pomocą standardowej procedury. Pierwsza metoda polega na skupieniu się na problematycznych objawach i zidentyfikowaniu wspomnień, które odegrały w stosunku do nich rolę przyczynową lub powodowały nasilenie tych objawów. Dokonuje się to poprzez bezpośrednie pytania skierowane do pacjenta np. „Z Pana/i punktu widzenia, jakie wydarzenie jest odpowiedzialne za obecne objawy lub mogło wpłynąć na ich pogorszenie?” lub „Jakie wydarzenia doprowadziły według Pan/i do tych objawów?”. W ten sposób na linię czasu zostają naniesione wydarzenia, a następnie zostaje określona hierarchia ich ważności. Druga metoda polega na zidentyfikowaniu wspomnień będących podłożem dysfunkcyjnych przekonań podstawowych. Ma ona szczególnie zastosowanie w złożonych sytuacjach, gdzie przekonania pacjenta odgrywają istotną rolę w jego funkcjonowaniu. Dokonuje się to poprzez pytania skierowane do pacjenta, na przykład, „Co spowodowało, że zaczął Pan, że jest Pan … [przekonanie podstawowe]?”. Następnie te wspomnienia są przetwarzane za pomocą standardowej procedury. (cdn) Psychoterapia to metoda pomocy pacjentom stosowana z powodzeniem od wielu lat w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych i innych problemów związanych ze strefą psyche. Ze względu na złożoność ludzkiej natury i indywidualne różnice między pacjentami i ich doświadczeniami konieczne było wypracowanie różnych podejść i technik terapeutycznych. W ten sposób powstało kilka nurtów psychoterapii. Każdy z nich różni się założonym celem, sposobem interakcji między terapeutą i pacjentem oraz metodami pracy. W tym artykule zajmiemy się jednym z nurtów – psychoterapią psychodynamiczną. Odpowiemy na najczęściej zadawane pytania dotyczące zasad psychoterapii psychodynamicznej. Przy jakich problemach sprawdzi się psychoterapia psychodynamiczna? Ta forma terapii sprawdza się najlepiej w przypadku zaburzeń lękowych, nerwicy, depresji i zaburzeń osobowości. Co jest źródłem problemów człowieka wg założeń psychoterapii psychodynamicznej? Wg założeń terapii psychodynamicznej na człowieka wpływają przede wszystkim nieświadome mechanizmy wewnętrzne, nierozwiązane konflikty wewnętrzne i ukryte potrzeby. Każdy z tych elementów może przyczynić się do pojawienia się zaburzeń psychicznych np. depresji. Jaka jest rola więzi między terapeutą a pacjentem? Relacja terapeutyczna jest kluczowa w przypadku tej metody. Przeżycia, jakie zachodzą w tej relacji, są podstawą procesu terapeutycznego. Jaką rolę w procesie terapii odgrywa psychoterapeuta? Psychoterapeuta nie narzuca tematów rozmowy, tylko dostosowuje się do aktualnych potrzeb pacjenta. Nie doradza, a jedynie pomaga pacjentowi w znalezieniu nowego rozumienia. Jaką rolę w procesie terapii odgrywa pacjent? Zadaniem pacjenta jest uzewnętrznianie wszystkich myśli, które przychodzą mu do głowy, bez jakiejkolwiek cenzury. Pacjent decyduje o czym chce powiedzieć i w jaki sposób. Czy pacjent wykonuje w domu jakieś ćwiczenia/zadania zalecane przez terapeutę? Nie, w procesie psychoterapii nie są zadawane żadne prace domowe. Cały proces odbywa się w gabinecie. Co jest celem terapii? Celem terapii jest znalezienie przez pacjenta nowych sposobów radzenia sobie ze stanem wewnętrznym i światem zewnętrznym oraz wypracowanie nowych definicji samego siebie. Szczegółowe cele terapii ustalane są podczas pierwszych konsultacji, ale ustalenia mogą ulec zmianie, jeśli pojawi się taka potrzeba. Ile trwa proces terapeutyczny w nurcie psychoterapii psychodynamicznej? Jedna sesja trwa zwykle 50 minut. Spotkania odbywają się minimum raz w tygodniu, o stałej porze. Cały proces terapii może trwać od pół roku do kilku lat. Wszystko zależy od problemu pacjenta i jego wewnętrznych możliwości zmiany. Szukasz psychoterapeuty? – Zapraszamy lub wideokonsultacje: Informacje o Autorze Klinika Psychologiczno-Psychiatryczna świadczy usługi z zakresu leczenia depresji, zaburzeń odżywiania się, zaburzeń nerwicowych i lękowych, zaburzeń seksualnych, uzależnień, zaburzeń psychotycznych, zaburzeń osobowości, zaburzeń snu. Pomagamy w budowaniu związku/miłości, bliskich relacji, a także w rozwoju Twojego potencjału. Naszym celem jest stworzenie wszechstronnej pomocy dla pacjentów. Tworzymy zespół składający się z specjalistów (psychiatra, psycholog, psychoterapeuta, seksuolog, endokrynolog, neurolog, dietetyk). Zapewniamy najwyższą jakoś usług i gwarantujemy wykwalifikowany personel. Zapraszamy do umówienia wizyty w SIĘ ONLINE NA WIZYTĘ LUB ZADZWOŃ 22 253 88 88 Terapia EMDR (z angielskiego – Eye Movement Desensitization and Reprocesing), którą ponad 30 lat temu zapoczątkowały obserwacje i badania przeprowadzone przez Francine Shapiro, jest bardzo prężnie rozwijającą się formą psychoterapii, zyskującą wielu zwolenników na całym świecie. EMDR łączy w sobie elementy wielu podejść psychoterapeutycznych, jednakże nie wymaga ani szczegółowej narracji traumatycznego wydarzenia, ani prac domowych. Ważne jest również, iż uwzględnia, często pomijany w innych podejściach psychoterapeutycznych, aspekt neurofizjologiczny. Francine Shapiro w 1987 r. zauważyła, że szybkie i powtarzające się ruchy gałek ocznych, wykonywane w określonym kontekście, mogą zmniejszyć intensywność niepokojących myśli i emocji. Aby sprawdzić na ile trafna była jej obserwacja, przeprowadziła swoje pierwsze badania i już w 1989 roku, na łamach Journal of Traumatic Stress, opublikowała jego wyniki, potwierdzające skuteczność wykorzystywania w określony sposób ruchu gałek ocznych. Od tych pierwszych badań, gdzie wykazano jedynie skuteczność szybkich ruchów gałek ocznych w redukcji stresu, terapia EMDR rozwijała się i ewoluowała, by w końcu stać się bardzo rozbudowanym formą psychoterapii, podczas której pracuje się zarówno z silnymi emocjami, jak i negatywnymi przekonaniami oraz rekcjami z ciała. Wszystko to jest możliwe, ponieważ terapia EMDR bazuje na naturalnej zdolności, jaką posiada nasz mózg, a która pozwala na leczenie urazów psychicznych. Proces ten jest podobny do gojenia się rany. Gdy jakieś ciało obce lub powtarzające się urazy podrażniają ranę – gojenie zostaje zablokowane. W takich wypadkach dopiero interwencja z zewnątrz pozwala na wznowienie tego procesu. Dokładnie tak samo dzieje się w przypadku urazów psychicznych. Większość trudnych dla psychiki wydarzeń „goi się”, czy też mówiąc językiem terapii EMDR – przetwarza się sama. Proces ten obejmuje komunikację między ciałem migdałowatym (które odpowiada za sygnał alarmowy w momencie stresujących wydarzeń oraz odgrywa kluczową rolę w tworzeniu i przechowywaniu wspomnień emocjonalnych), hipokampem (który pomaga w procesie uczenia się, zawiera wspomnienia o bezpieczeństwie i niebezpieczeństwie), a korą przedczołową (która analizuje i kontroluje zachowanie, emocje oraz umożliwia poznawcze przetworzenie danego wspomnienia, nadaje kontekst czasowy). Przetwarzanie informacji powinno prowadzić nasz mózg w stronę takiego rozwiązania, które będzie dla nas zarówno zdrowe, jak i adaptacyjne. Jeśli jednak proces ten zostanie zablokowany i pojawią się nieadaptacyjnie przetworzone informacje dotyczące określonego wydarzenia, to możemy zacząć doświadczać emocjonalnego cierpienia, co w konsekwencji przełoży się na pogorszenie jakości naszego życia. Reakcje na stres, takie jak walka, ucieczka czy zamrożenie, są częścią naszych naturalnych instynktów, które mają nas chronić i pozwalać nam przetrwać. Wszystko jest w porządku, kiedy te reakcje uruchamiają się adekwatnie do sytuacji – czyli w chwili, gdy przeżywamy duży stres. Problemy zaczynają się wtedy, gdy tego rodzaju reakcje pojawiają się, gdy stres nie jest aż tak silny, ale reakcja na ten stres jest nieadekwatnie intensywna. Taki nadmiar negatywnych myśli czy emocji może sugerować, że w procesie przetwarzania wcześniejszych trudnych doświadczeń, wystąpił jakiś rodzaj blokady – czyli rana psychiczna nie zagoiła się do końca. Może się wtedy zdarzyć, że pewne sytuacje, wspomnienia, myśli czy emocje będą powodowały uczucie przytłoczenia, poczucie ponownego znalezienia się w jakiejś trudnej chwili w przeszłości albo przekonanie, że jesteśmy „zamrożeni w czasie”. Dzieje się tak dlatego, że za każdym razem, kiedy nieprzetworzone wspomnienie zostaje przywołane, ciało migdałowate ulega nadmiernemu pobudzeniu. Terapia EMDR pomaga mózgowi przetworzyć trudne wspomnienia, „przenosząc” je do kory przedczołowej, tym samym pozwalając na wznowienie normalnego procesu „gojenia się” psychicznych ran. I tu właśnie nieoceniona jest bilateralna stymulacja. Marco Pagani, neurofizjolog badający zjawiska neurofizjologicznych i neurobiologicznych aspektów EMDR, określa ten proces terminem „tsunami wolnych fal”. Prowadząc wraz z zespołem badaczy eksperymenty z użyciem EEG zauważył, że w czasie bilateralnej stymulacji (czy to poprzez wodzeniem wzrokiem za dłonią terapeuty, czy też poprzez sygnały dźwiękowe bądź dotykowe) w mózgu dominują fale wolne – fale delta o częstotliwości 0,5 do 4 Hz. Takie same fale pojawiają się podczas fazy snu non-REM (czyli snu wolnofalowego). W czasie sesji EMDR terapeuta wielokrotnie wykorzystuje stymulację bilateralną, co powoduje, że mózg pacjenta zalewa przywoływane wcześniej „tsunami wolnych fal”, które, tak jak w czasie snu, ułatwiają przeniesienie wspomnienia z ciała migdałowatego do kory nowej.

jak wygląda terapia emdr